မထင္တဲ့ေၿခရာ

မထင္တဲ့ေၿခရာ

ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္
ဧရာ၀တီၿမစ္နဒီရဲ့ကမ္းေပၚက သစ္ပင္တန္းကိုၿဖတ္သန္းတုိး၀င္လာ

တဲ့ေလေၿပထဲမွာ
တမာနံ ့ေတြသင္းပ်ံ ့ပါလာတာကိုသတိထားမိပါတယ္။
သူေၿပာတာကိုလဲအမွတ္ရလာပါတယ္၊သူက ကဗ်ာပညာရွင္ဆိုေတာ့ ေၿပာပုံက...

"ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္
ကိုယ္ေရာစိတ္ေရာႏြမ္းႏြမ္းေႀကေႀကနဲ ့
အကၽြမ္းမ၀င္တဲ့ ညေနရီမွာ
ေနေရာင္ကလဲ စိမ္းေနသလားလုိ့ထင္ရတယ္
ေရွ ့ကိုလွမ္းႀကည့္ေတာ့
ၿဖဴေရာ္ေရာ္လမ္းကေလး
ဘယ္ေကြ႕ရာကညာကိုေကာက္နဲ့
ေႀသာ္...ဘယ္ကိုမ်ားေရာက္ပါလိမ့္၊ေရာက္မွာပါလိမ့္
လို ့ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ့
မေရမရာဇေ၀ဇ၀ါနဲ့သြားရမည့္ခရီးနဲ့
မေသခ်ာတဲ့ ေ၀ဒနာကိုရင္မွာခံစားလာရတယ္" ....တဲ့

အဲဒီတုန္းကလဲသူကိုေၿပာဖူးပါတယ္၊
ဘယ္ေရာက္လဲသိေအာင္ ဆက္ေလွ်ာက္...လုိ့
ဆက္ေလွ်ာက္ႀကည့္လုိက္ပါလား...လုိ့

ဧရာ၀တီေသာင္စပ္ကိုဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္.......
ကိုယ့္ကုိအၿမဲလုိလုိစီးလုိက္ေနတယ္လုိ့ထင္ရတဲ့ဖိနပ္ကို ခၽြတ္ကိုင္ရင္းလွိဳင္းေတြၿပန္လွည့္ဆင္းသြားတဲ့ သဲေသာင္စပ္အတိုင္းေလွ်ာက္တယ္။

နင္းေလွ်ာက္မိတဲ့ သဲကေလးေတြက ႏူးညံ့ပါတယ္၊ညက္ေညာပါတယ္။
ၿပန္တက္လာတဲ့လွိဳင္းကေလးေတြနဲ့ ေၿခအခ်နဲ့ ထိေတြ ့ေတာ့လဲ ေအးၿမပါတယ္။

လိွဳင္းကေလးေတြလာၿပီးခတ္ေပမယ့္သဲေသာင္ယံကဘာမွၿဖစ္ပံုမေပၚပါဘူး။လွိဳင္းကေလးေတြ
လာခတ္တာကသိမ္ေမြ ့ေနလို့ၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

'ဒါေပမဲ့...သိတယ္ဟုတ္၊ဘ၀ခရီးတစ္ေနရာရာမွာရင္ထဲမွာသမုဒယလိွဳင္းကေလးေတြ ထိခတ္လာၿပီဆိုရင္အဲဒီသမုဒယလိွဳင္းကေလးေတြကႏုႏုလွလွ၊ ယုယုယယရွိတယ္လုိ့ထင္ရေပမယ့္...ဘ၀တစ္ခုလံုးၿပိဳဆင္းေႀကမြသြားႏုိင္တယ္'
ဆိုတဲ့သူ ့စကားကုိအမွတ္ရၿပန္ပါတယ္။သူ ့ကုိခတ္တဲ့လွိဳင္းကသမုဒယလိွဳင္း- - - -
တၿခားသူေတြကိုခတ္တဲ့လွိဳင္းကေတာ့အလုိေလာဘလွိဳင္းေတြ၊ေဒါသလွိဳင္းေတြနဲ့အမ်ဳိးအမည္
ၿခားနားတဲ့လွိဳင္းေတြ--- အထိအခတ္ၿပင္းတဲ့လွိဳင္းမ်ဳိးေတြၿဖစ္မွာေပါ့၊ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မွာေပါ့

ေလွ်ာက္ရင္းေလွ်ာက္ရင္းေနာက္ကုိအမွတ္မထင္လွည့္ႀကည့္လိုက္မိတယ္...။
'ထိတ္'ခနဲၿဖစ္သြားတယ္၊ရင္ထဲမွာလိွဳင္းေတြတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနသလုိခံစားလုိက္ရတာေတာ့
အမွန္ပဲ...။'ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ငါ့ေၿခရာေတြတစ္ခုမွမရွိေတာ့ပါလား၊ေလွ်ာက္လာခဲ့တာအေ၀းႀကီး...
အေ၀းႀကီးေလွ်ာက္လာခဲ့တာ'ဆိုတဲ့အေတြးနဲ့'ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ငါ့ဘ၀ခရီးကအေ၀းႀကီး၊
ဒီဘ၀ခရီးရွည္ႀကီးထဲမွာငါ့အတြက္အမွတ္ထင္ထင္မည္မည္ရရဆိုို့ဘာမွလဲမရွိပါလားဆိုတဲ့
အေတြးေတြေပါင္းဆုံလုိက္လို့အထိတ္တလန့္ၿဖစ္သြားခဲ့တာ၊ရင္ထဲမွာ
လိွဳင္းေတြေတြခတ္ေနသလုိခံစားလုိက္ရတာ....ဟုတ္ပါတယ္၊
ၿပန္လွည့္ၿပီးတက္လာတဲ့ေရလွိဳင္းေတြက..ေလွ်ာက္နင္းခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ေၿခရာေတြကိုေပ်ာက္ေပ်ာက္ကုန္ေအာင္ဖ်က္ဖ်က္သြားခဲ့ႀကတာကုိး၊

ဒါေပမယ့္----

ေၿခရာေတြပ်က္သြား၊ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ေလွ်ာက္တဲ့အထိေတာ့ေရာက္တာပဲ၊ ေလွ်ာက္ရင္ေတာ့ေလွ်ာက္ႏုိင္သေလာက္-ေရာက္တာပါပဲ၊
ဖိနပ္ကအခုမွကုိယ့္ကုိတကယ္ခုိစီးၿပီးပါလာတာကိုလည္းသတိထားမိတယ္။

ဒီတခါေတာ့ကိုယ့္ကုိၿပန္ၿပီးေၿပာရတယ္၊ေၿခရာမထင္ခဲ့တာေတြကိုၿပန္ႀကည့္ၿပီး လြမ္းေမာရင္းရပ္မေနနဲ့၊ေတြေ၀မေနနဲ့၊ေလွ်ာက္ရမည့္ေနရာဆီကို"ေလွ်ာက္-----ဆက္ေလွ်ာက္လု့ိ"။

ေရွ့ကုိလွမ္းႀကည့္လုိက္ေတာ့ေစြေစာင္းေနတဲ့ေနၿခည္မွာေရႊရည္၀င္းေနတဲ့ၿမသလြန္ေစတီကို
ၿမစ္ကမ္းေပၚမွာ ႏွစ္လုိဖြယ္ရာဖူးေတြ ့ ေနရတာကိုအမွတ္ရပါတယ္။

(နႏၵာသိန္းဇံ)

ေဖေဖနဲ့က်ေနာ္

ေဖေဖနဲ့က်ေနာ္

လက္။လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့လက္
ၿမက္ခင္းႏုႏုေလးေတြေပၚက က်ေနာ္နဲ့သူ
ေၿခာက္ေသြ ့ရင့္ေရာ္ေနတဲ့ ပင္အိုႀကီးေအာက္က က်ေနာ္နဲ့သူ
လမ္းမရွည္ေတြေပၚက ေၿခရာႀကီးနဲ့ ေၿခရာေလး

လက္။လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့လက္
တစ္ခုနဲ့တစ္ခု ညင္ညင္သာသာေလး ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္
အခုေတာ့.....
အတူမရွိေတာ့တဲ့ က်ေနာ္နဲ့သူ
အရင္ကဆို
ကုိယ့္ေၿခရာ၊ကိုယ့္လက္ဟန္နဲ့
လႊတ္ထားၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။

လက္။လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့လက္
ေၿခရာေတြထဲကေၿခရာေလးတစ္ခု
အေ၀းတစ္ႏိုင္ငံက ေၿခရာငယ္
အရင္လုိ လမ္းမရွည္ေတြေပၚ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့
အခုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေနၿပီ
တမ္းတေနတယ္
အရင္က ဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့
ဘ၀ပဲ့ကိုင္ရွင္ ရဲ့ လက္။

(bbk 22aug)

အနႏၲ ေမေမ

အနႏၲ ေမေမ

အၿမင့္ပ်ံေတာင္ပံမ်ားၿဖန့္ကာ
ေ၀ဟင္ကႀကည့္ခ်င္ေဇာနဲ ့
ေကာင္းကင္မွာ၀ဲပ်ံမယ္ဆိုၿပီး
အေမရင္ထဲကထြက္ခဲ့ၿပီးမွ
က်ရႈံးမႈေတြ၊ေလွာင္ရယ္သံေတြႀကားမွာ
ရွာေတြလိုက္ရတာက...
အေမရဲ့အၿမဲခြင့္လႊတ္ႀကိဳဆိုေနတဲ့အၿပံဳး။

အဆင္ေၿပခ်မ္းေၿမ့မႈေတြႀကားမွာ
အခက္ခဲေတြေနရာယူခဲ့
ပူၿပင္းတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ
လိုခ်င္တဲ့စကားလုံးရဖို ့
ကိုယ့္ကိုအကြက္ၿဖည့္ခ်င္ေနတဲ့
Puzzle ကစားသမားမ်ားမွလြဲ၍
အနားမွာေနမယ့္သူမရွိ
အဆင္မေၿပမႈပံုေအာလည္း
ကၽြန္ေတာ့္ကိုအေ၀းက
အားေပးေနတဲ့အေမ။

ဘ၀ရဲ့တိမ္ညိဳေတြကို
ဖယ္ရွားေပးတဲ့
အေမ့ရဲ့အေတြးအေခၚ။

ႏွလံုးသားဆီေႏြးေထြးမႈေတြ
ေဆာင္ယူလာၿပီး
ဘ၀ကုိေဘာင္လွလွေလးခတ္ေပးခဲ့တဲ့
အေမရဲ့စကားသံ။

ထုိထိုတန္ဖိုးမၿဖတ္ႏိုင္တဲ့အေမ့ရဲ့ေပးစပ္မႈေတြအတြက္
ေမေမရဲ့ေက်းဇူးေတြကို
အရိေမတၱယ်ဘုရားမပြင့္မွီဘ၀ဆက္တိုင္း
အၿမင့္ၿမတ္ဆံုးပန္းတိုင္ နိဗၺာန္လမ္းကို
ေခ်ာေမြ ့စြာေလွ်ာက္လမ္းႏိုင္ေရး
သားရဲ့ႏွလံုး၊ေသြး၊ခႏၶာၿဖင့္
မေမာမပန္း
ခင္းက်င္းစေတးေဆာက္တည္သြားမည္။
ေက်းဇူးမ်ားရွင္ အင္ပါယာထဲက
အနႏၲ ေမေမ။

Bbk(19 aug 08)

ၾကိဳးၿဖဳတ္ခဲ့ရဲ့လား

လုပ္ေပမယ့္..ႀကိဳးစားေပမယ့္မေအာင္ၿမင္တာဟာ အသိအၿမင္အဆင္အၿခင္တရားလိုေနလို့လဲၿဖစ္ႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။DrArthurP.Pereiraက........
တစ္ခါတုန္းကသေဘာၤသားတစ္သိုက္ဟာသေဘာၤရပ္နားခိုက္အရက္ေသာက္ႀကမယ္လို့
့တုိင္ပင္ကာေလွကေလးတစ္စင္းနဲ့ကၽြန္းတကၽြန္းေပၚေရာက္လာႀကတယ္...
တေပ်ာ္တပါးေသာက္ႀကတယ္...ၿပန္ဖို့အခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ..
ေလွေပၚကိုတက္၊သေဘာၤႀကီးဆီသို့အၿပင္းေလွာ္ႀကတယ္။ဒါေပမယ့္...
သေဘာၤႀကီးဆီကုိမေရာက္ဘူးၿဖစ္ေနတယ္။
ေနအရုဏ္ေတာင္တက္လာၿပီ။ဒီအခ်ိန္မွာအမူးကလဲေၿပလာၿပီ။
ဒါနဲ့ဘယ္လုိမ်ားၿဖစ္တာပါလိမ့္လို့ႀကည့္လိုက္ေတာ့...ေလွကိုခ်ည္ထားတဲ့သစ္ငုတ္ကႀကိဳးကို
မၿဖဳတ္မိဘူးကုိး။ဘယ္ေလာက္ေလွာ္ေလွာ္ဘယ္ကုိမွေရာက္မွာမဟုတ္္ဘူး။

သင္ေကာ...ေလွႀကိဳးၿဖဳတ္ခဲ့ရဲ့လား။။။။

နႏၵာသိန္းဇံ(ခေရာင္းလမ္းကုိၿဖတ္ေက်ာ္ၿခင္း) မွေကာက္ႏုတ္တင္ၿပသည္။.