ႏွစ္ၿခမ္းကြဲေကာင္းကင္

ေလာကႀကီးကို ေရွ ့ကၿပတင္းနဲ ့ေဘာင္ခတ္
အေတြးေတြေလွာင္က်ပ္တဲ့ ေလွာင္အိမ္
ရင္းႏွီးဖူးတာႏွစ္(၂၀)ႀကာ
ေမွ်ာ္လိုက္ရတဲ့ ဆံုဆည္းခ်ိန္
ၿခားနားၿခင္းကင္းမဲ့တဲ့ ဆန္ၿပဳပ္နဲ ့
ေလြးလို ့ေကာင္းလို ့..လည္မွာတစ္
မလိုက္ဖတ္တဲ့ ပစၥဳပၸန္ နဲ ့ပန္းတိုင္
ေနေနရေတာ့ ၿငီးေငြ ့ၿခင္းနဲ ့ရိႈက္သံ
မရႏုိင္ေသးတဲ့ လြတ္ေၿမာက္မႈႀကားက
ေတာင့္တမိတာ...ၿပန္ဆံုႀကရင္
အရင္လိုၿဖစ္ပါ့မလား။
အတူေလွ်ာက္ဖူးတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေဘးက လမ္းေလး
ငါမရွိလို ့ရွင္သန္ၿခင္း ကင္းမဲ့ေနၿပီလား။
ဒါမွမဟုတ္... အတူထိုင္ဖူးတဲ့ ခံုတန္းရွည္
ဒို ့ႏွစ္ေယာက္ေခ်ာ့မတိတ္လုိ ့
၂၇၈၇၅၃၂၈၁၂၇၈၆၅၉၁၉ ရက္ႀကာ
မအိပ္ရေသး။
ညညမင္းလြမ္းတိုင္း
အလြမ္းေၿပ ပုံေၿပာၿပတတ္တဲ့ ငါ့ရဲ့လမင္း
မင္းေဘးမွာ သာေသးရဲ့လား။
ေကာင္းကင္ ကေၿပာတယ္
ေလေၿပနဲ ့ ႀကယ္စဥ္ကို ညွာတာၿပီး
ေနမင္းနဲ ့ၿဖစ္ေစ
လမင္းနဲ ့ၿဖစ္ေစ
သူဘယ္ေတာ့မွ ႏွစ္ကိုယ္မခြဲေတာ့ဘူးတဲ့...

translated by bbk(Der Geteilte Himmel)